‘Hee Morgan…!’ De donkere fyftiger seach op doe’t er de limûsine útstapte.
‘Mista Yllema… wat dogge jo hjir yn Den Haach?’
‘Ik haw in fraachpetear foar Ensafh.’
‘Enza..?’
‘Ja in literêr blêd út Fryslân, it hjitte foarhinne Farsk.’
‘Farc?’
‘Farsk! Mar eh do buorkest de lêste tiden ek hiel aardich sjoch ik… net gek… limûsine, bestjoerder, krytsjestreek, rolex. Dochst neat mear foar fakbûn ju?’
De swiere donkere man lake him in huodsje. De holle grut as in fuotbal.
‘Ik bin mei it fakbûnswurk opholden, krige tefolle lêst fan ’e rêch.’
‘Hoe no?’
‘No ja minister wêze ûnder Mugabe is nochal dreech wurk… lyts bedriuwsûnkje hân sis mar.’… Lês fierder

‘Nós temos o café e esquecemo-nos da tomada aolongo do açúcar!’ frege ik Kitty de húshâldster fan ’e buorlju oer ’e tillefoan.
‘…Nenhum problema senhor Hylkema, eu trago-o logo nivelar!’
Ik skeakele nei it koarte petear de mobile tillefoan wer út. Sapke kaam de keamer yn.
‘Wa hiest sakrekt oan ’e tillefoan?’ frege hja erchtinkend.
‘O eh… de húshâldster fan buorfrou Carlese, oft se ek sûker en kofjemolke oer hie… om’t wy it yn ’e hastigens fergetten hawwe mei te nimmen!’
‘Do kinst dochs wol in pear dagen sûnder? Moatst dan daalk wer mei de buorlju oan ’e tillefoan hingje?’
‘Sjochsto hjir in supermerk oan it strân dan?… Lês fierder

It wienen eins noch mar pjutten, de twilling. Se hienen eins nei de basisskoalle ta moatten fan ’t jier, as dit der net tuskenkommen wie. Ik beseach de tekenings nochris goed, ûnderútsakke yn ’e stoel mei in whisky malt. It jonkje hie in soad fan syn suske fansels, beiden wienen behindige typkes. Hy hie gymskuon oan, in swarte broek, wyt shirt mei swarte streepkes oerdwers. Fierder in eigensinnich kúfke dat him in soarte fan sjarme mei joech. Tûfen hier dy’t him út ’e krún omheech skeaten. Ik seach oan alles dat it mantsje lykas syn suske goed lykrûn. Harren noastopkes krollen proastich op.… Lês fierder

Wy rinne troch it sintrum fan ’e stêd; oan ’e oare kant fan ’e strjitte sjoch ik it al mei grutte letters op in úthingboerd stean yn fet swart: ‘MA’.
‘Ma…?’
‘Dat is Sineesk foar mem…’
‘Hea, in Sineesk teehús yn nofteren Fryslân’, merk ik op.
‘Nei’t it skynt is Ma fan ’e wike foar it earst iepen’, seit de persoan dy’t neist my rint en fierders net mei namme neamd wurde wol yn dit stikje.
Eefkes letter rinne wy de nije saak yn. Lege bankjes  op ’e read stiennen flier, in smûk sfearke mei al dy baarnende kjerskes. Der lizze ek kjessentsjes mei goud stikte ôfbyldings by.… Lês fierder

De twa manlju hongen wat sjofel ûnderút, oars as it fleurige frommeske dat op it puntsje fan ’e stoel siet. Miskyn fielde se har oanlutsen ta myn wite sportsokken, de swartlearen broek, en benammen de strakke sulverkleurige body dy’t ik oer it optoaide krús lutsen hie. Se naam my mei grutte eagen op. Ik rûsde har op in jier as fyftich, ek al besocht se der noch wakker tweintich jier jonger út te sjen mei in laach maskara dêr’t je samar in muorke mei foegje koenen. Hawar, it frommeske naam it wurd mei in hege, suver sangerige stim dy’t yndied mear by in famke fan tweintich paste.… Lês fierder

Ik rûn op de iere sneintemoarn de hoeke fan it kafee om en folge de Himdyk mei grutte stappen. Eefkes bûten Blauhús lei in stikkene bearenburchflesse op it fytspaad. De firma op it skuorde etiket kaam út myn wenplak. Dy firma hie der fansels gjin skuld oan.
Nee dit wie it wurk fan sa’n harsensleaze flessesmiter út it jeugdhonk, sa gong it troch my hinne. Nederlânske, en ek Fryske jongerein sûpte him nei de top fan ’e Europeeske ranglist fan drankmisbrûk. Jierliks kamen der sa’n fiifhûndert oant tûzen jongeren op ’e yntinsive care telâne fanwegen ‘komasûperij’. Om in better tafersjoch op ’e gong fan saken te krijen gongen der hieltyd mear heiten en memmen mei de jeugd mei op sneontejûn, eefkes in pilske pakke yn in honk.… Lês fierder

Wy fleane op it stuit  oer Warkum, op in twadde plak, in pear hûndert meter boppe de merk. Mei dizze snelheid binne wy yn fiif minuten yn Boalsert, as dy kâlde loftstreamen ús wat mei rêst litte teminsten, miskien moatte wy noch in pear manoeuvres meitsje om goed yndale te kinnen nei de einstreek. Wa’t as earste oer de A7 komt hat wûn.
Nûmer ien sjoch ik op in twahûndert meter foar ús út fleanen.
O ja… ‘wy,’ dat binne iksels as ferslachjouwer, en de piloat, Baron Otten te Deume út Amersfoort. Hy is eigner fan dizze PH 153.
‘Út hokker jier komt dizze kiste eins Baron?’… Lês fierder