Achte lêzers,

Tiden hawwe tiden. In jier as wat lyn hie ik nea tinke kinnen dat ik nochris frege wurde soe om op in pjutteboartersplak in Tomke-ferhaal foar te lêzen. Mar nije wike is it safier. Plak fan hanneling sil ik hjir net neame, mar it is yn Fryslân en ik sil yn it Frysk foarlêze. Dat is tsjinwurdich al hiel wat. Lokkich binne it koarte ferhaaltsjes, de spanningsbôge fan de measte bern is krekt like lang as de gemiddelde pauze tusken de iene en de oare blik op it tastel fan in oan syn mobyl ferslave Fries. Koart dus. Mar ik ha der wol nocht oan.… Lês fierder

Ja, ik ha al te stimmen west. In pear dagen lyn is it al wer. Wat de útslach wie docht der yn dit stik net ta. It giet oer it fenomeen referindum. Want wat fine we dêr no eins fan? In pear dagen foardat we stimme mochten oer in frijwat dizenich ûnderwerp dêr’t foaral de media him drok oer makke, hie ik in diskusje oer it überhaupt hâlden fan in referindum. Myn gesprekspartner en ik wienen it folslein net mei elkoar iens. Ik bin foar in referindum as rieplachtsjen fan de Mienskip. Smiley. Wêrom bin ik foar it rieplachtsjen?

Neffens myn gesprekspartner ha wy by de ferkiezings in folksfertsjintwurdiging keazen dy’t fjouwer jier oer alles dat der spilet kedize mei.… Lês fierder

Sneintemoarn. Der leit in dize oer de greiden, de earste kosters dogge de tsjerkedoarren wer iepen, it is healwei alven. Mei Joe Bonamassa syn Happier Times (de útfiering yn de Royal Albert Hall) op de eftergrûn, foar my it toetseboerd fan myn Acer, wat rekkens dy’t noch betelle wurde moatte. Boppeste is dy fan de Rendac, ien fan de lângeiten hat de winter net helle. Foar it oare skynt der hjoed in balskopwedstriid fan belang te wêzen. It sil wol.

Der is foar in skriuwer in nuveraardige perioade. Dat is de tiid tusken de korreksjerûnten en it ferskinen fan in nij wurk.… Lês fierder

In soad minsken binne der mei op de hichte dat oan elts libben in ein komt. Je ha ek guon dy’t miene dat se it ivige libben ha, mar spitich foar harren rint dy oertsjûging op in bittere teloarstelling út. Der komt in dei dat it oer en dien is mei de show. In gegeven sa wis as de bank.
Wat dêrnei bart is net alhiel helder, de iene tinkt der fan alles efteroan, in nije start dêr’t je eltsenien dy’t jo ûntfallen is wer moetsje sille, yn in omjouwing sûnder pine en oar brek. In oar hopet dat de ellinde dan dien wêze mei en dat alles asjeblyft net wer opnij begjint.… Lês fierder

Nije wike woansdei, dat is 3 desimber, is der in gearkomste fan it Skriuwerboun belein. Plak fan hanneling is kafee Wouters yn Ljouwert, sa as meastal it gefal by fergaderingen fan it Boun. Ien fan de wurklistpunten sil de wûndere wrâld fan Stifting Tsjil wêze. In pear bestjoersleden fan dizze nije stifting, yn it libben roppen mei as wichtichste punt yn de statuten: befoardering fan de ferkeap fan Fryske boeken en boeken oer Fryslân, binne dy jûns oanwêzich en sille troch immen yn ynterviewfoarm befrege wurde.

Yn dat ramt soe it moai wêze as der in soad kollega’s oanwêzich binne. De Stifting Tsjil wol graach Fryske boeken ferkeapje en besiket dêrmei de slim ynsakke sifers wer wat yn de goede rjochting by te stjoeren.… Lês fierder

Net echt in Fryske titel foar dizze kollum. Mar soms kinne je net oars. Neffens my doocht de stavering ek fan gjin kant, mar yn it moderne lânskip is in soad tastien. Sa wie der in dei as wat lyn in pop-up store yn Drachten, mei dêryn it nijste oanbod fan Fryske boeken en boeken oer Fryslân. As der immen in goed Frysk wurd foar wit kinne jo dat melde by de gearstallers fan it Fryske griene boekje. My makket it neat út, ik brûk gewoan pop-up store, dat is tige hip en dy kant moatte wy dochs út mei it Frysk, wolle wy net ûndersnije yn dizze mondiale digitale boarterstún dy’t wrâld hjit.… Lês fierder

1.
Wylst hjir yn Fryslân it keatsen, fierljeppen en skûtsjesilen al wer los binne, krige ik fia Twitter in foto fan in lyts laachje snie op in auto ûnder eagen. De persoan dy’t de foto makke, die har beklach oer dy snie. Se ha yn Winnipeg, want dêr is de plaat sketten, no al in healjier te krijen mei tige kâld winterwaar, dat mar net wike wol foar de maitiid.

En ik sil jim sizze dat ik wol sa stjonkend jaloersk wie doe’t ik dat lies en dat laachje snie lizze seach. De lêste wike fan febrewaris (!) ha ik de meanmasine al út it fet helle en sûnt dy tiid hat er net in wike mear stilstien.… Lês fierder