de kâlde moardner jachtet oer de baan
syn flymskerpe izers blikkerje en
ryskje efter de lange rigele oan
oeral is harmony en fanfare
op dit feest fan snie en iis
lang om let it reedriden ferleard
myn brek oan lykwicht is der mei anneks
skekke dan mar
efter de rollator oan
eins te krebintich foar de kwalsterbaan
mei sloppe ankels skythakken en winterteannen
in hakkenkruk op houtsjes
dy’t gjin oansluting mear kriget
mei de lange toerrigele
skekke dan mar
skekke
de lange kliber
dêr’t de kâlde moardner efteroan jaget
mei blikkerjende en flymskerpe izers
hat him net yn ’e rekken
ommers oeral is harmony en fanfare
ik doar dit trajekt net mear oan
sjoch oeral foksen en bearen
weidûkt efter boskjes en reid en pôlen
de streekrjochte wurden jeie foar my út
te âldfrinzich grif mar
se witte it paad nei starum noch
op dit feest fan snie en iis
is it oeral fanfare en harmony
mar de flymskerpe izers blikkerje
efter de lange rigele oan
rydt de kâlde moardner mei feart en faasje
dan it lûd fan de oanboazjende wyn
en de kjeld fan in hân
dy’t wat oars fan doel is as triuwe
dat rimpen de redens ûnderwei
en op ’en paad nei de peugeot
ik sjoch de reedriders yn ’e loft
hear troch it bolderjen it skek skek skek
de swier wapene riders fan de dea
stowe bylâns en geane westenop
mei lange gelikense slaggen
nei harren ryk werom
efter de lange kliber oan dy’t flechtet sûnder aan
rysket de kâlde moardner de baan oer
rydt op ’e dûbele kâns
syn izers út it fet
flymskerp blikkerjend
harmony en fanfare begeliede myn flechtsjen
by it feest fan iis en snie wei
oanklaud mei de wiere kjeld yn ’e bonken
lit ik sleat gewurde
en stek oan by de herberch fan de bargebek
mar de doar is hermetysk sletten
ek yn fryslân moat it âlde folk
skûlje yn de hernen en klinten fan de tiid
besykje om de flok fan de harre seine
te ûntrinnen sa’t ek myn bloed
út ’e wei krûpt efter myn wiere gesicht
en yn de ieren en sinen fan myn lea slommet
krekt
net frysk genôch om te brûzen en te sieden
de kâlde master jachtet oer de baan
syn flymskerpe izers blikkerje
moardzjende iisnullen yn de eagen
fan de lju dy’t aansens east en noardenop moatte
de nachtmerje foarbyriden
smûk sitte en oan ’e kofje mei kleare by max
wol hiem mar net thús fansels
lit ik de snie stowe
wyt wurdt myn trajekt wiske
it is oeral noch fanfare en harmony
op dit feest fan snie en iis
dêr’t ik
neat mear te sykjen ha