It wie mear út nijsgjirrigens as út ûngerêstens dat ik in skoftke werom trochklikte nei denkvooruit.nl , de grif goedbedoelde webside fan ús oerheid dêr’t op stiet wat wy dwaan moatte yn nuodlike tiden. Freegje net wannear’t dy komme, mar dát dy komme is wol sa goed as wis. Alteast, dat sizze de fjouwerstjerregeneraals fan tsjinst dy’t ús in hoart lyn al wekker skodzje woene. Feilichheidsminister Van Weel hat wilens it selsredsumenstiidrek al fan 2 nei 3 dagen opskaald. Rampen, kalamiteiten en needsituaasjes komme oer ús en dêr moat it folk, jo en ik dus, op taret wêze. Sjoch mar hoe’t de wrâld der op it stuit hinne leit troch de strapatsen fan de alfa-males boppe op ‘e autarkerots.… Lês fierder

Begjin jierren sechtich kamen wy te wenjen yn ien fan de fjouwer earste rychjehuzen dy’t boud waarden yn it Nylân. In nij te ûntwikkeljen wenwyk yn Ljouwert tusken it spoar nei it suden, it Van Harinxmakanaal en de Julianaleane en oanslutend op de West-Yndyske buert. De earste huzen dêre wiene ornearre foar minsken yn tsjinst fan de oerheid: amtners, plysjes, ûnderwizers en militêren, en sa mear. Dat gong doe noch sa, selektearje op berop. Ik leau sels dat der ek noch in soarte fan ballotaazjekommisje oer gear moast foar’t der in wente tawiisd wurde koe.
Us heit wurke by de PTT en wy wiene doe mei trije bern, dat wat dat oanbelange kaam ús húshâlding yn oanmerking.… Lês fierder

It like der earst op dat it wol in knappe dei wurde soe, alteast foar ein desimber. Mar in bytsje wyn en noch drûch ek, dat soe foarearst noch wol sa bliuwe neffens de waarapp. Wol behoarlik griis. Gjin wolkje oan ’e loft dus, mar ek gjin sinne. Tsja … kom dêr ek ris om yn sa’n winter. Yn ’e buorren wie it lykwols allegear ljocht. Fan de krystferljochting: fan wit-hoe-hege krystbeammen oan flaggemêsten, oant rindieren yn ’e foartún mei wanskepen krystmannen op sliden derefter, en iispegels en stjerren oan ’e daksgoaten. Ek yn ’e hagen of yn ’e keale kastanje- dan wol bjirkebeammen allegear ljochtsjes.… Lês fierder

De wat âldere lêzers ûnder ús witte grif noch wol hoe kâld it wie op 18 jannewaris 1963, de dei dat de tolfde Alvestedetocht ferriden waard. It heucht my noch goed. Benammen de pine. Ik wie moarns betiid, noch yn it roettsjuster, mei ús heit by de start by de brêge oer it Van Harinxmakanaal, by Goutum. De wedstriidriders moasten út in garaazje wei drave en dan by it iis opbine. Ik ha gjin rider sjoen want der stie in ûnbidige kloft taskôgers foar ús te klomjen en ik wie noch mar in jonkje fan krapoan acht jier, safolle lingte hie ik doe noch net.… Lês fierder

We stiene noch mar in blauwe moandei mei de caravan op it wenstige seizoensplakje by ús bolleboer yn Noard-Hollân, mar it moaie waar liet noch op him wachtsje. It ûnbidige fjild mei titelroaskes foar de doar stie der lykwols noch hieltyd prachtich by. Wy hiene ornearre dat de foartinte noch wol even yn ’e banken bliuwe koe. Wy soene it noch wol efkes sûnder rêde, yn ’e caravan koene wy ek wol út ’e fuotten. Mienden wy. Mar nei in pear dagen waard it lykwols wat krap en rûnen wy inoar soms dochs wat te folle yn it paad. Dat doe’t it waar wat opknapte en de wyn ek net al te folle mear byspile moast it mar wêze. … Lês fierder

Hoewol ‘t it bûten noch glûpende kâld oanfielde, bruts de maitiid hjir en dêr dochs troch. It beamkeguod waard, wat wifkjend, al grien. Wy rieden troch de lânsdouwen fan de noardlike provinsjes. En doe’t wy troch de kop fan Noard-Hollân tuften, stiene de hyasintfjilden dêr te pronkjen yn, nei myn idee nochal oerdwealske kleuren, pears, rôze, wyt, giel, blau en allerhande fariaasjes dêrfan. Betide fakânsjegongers, benammen ús easterbuorren mei waarme mûtsen op, stiene manmachtich mids de blomme-ekers om groepsfoto’s dan wol selfies te meitsjen. Dêr koene de bolleboeren mar wer wiis mei wêze. As der dan ek noch in mûne op ’e eftergrûn stiet te draaien, is it plaatsje kompleet.… Lês fierder