Pasolini (1922-1975) skreau yn syn jeugd, yn en nei de oarloch, yn it Furlan, de Noardeast-Italjaanske streektaal fan syn mem. Yn 1954 brocht hy in bondel út fan syn Furlan poëzij, La meglio gioventù (De bettere jeugd). Dêryn stiet it ûndersteande fers yn it earste skift, ‘Poesie a Casarsa (1941-1943)’. Faaks jouwe dy jiertallen it momint fan ûnstean fan dit fers oan.

David

Hingjend tsjin’e put, earme jonge,
draaisto nei my dyn leave holle
mei in fette glim yn ’e eagen.

Do bist, David, lykas in bolle op in dei yn april
dy’t yn ’e hannen fan in bern dat laket
swietwei rint nei de dea.… Lês fierder