Tekst fûn op in oan twa siden beskreaun snústerich papier op ’e boaiem fan in jirpelkistke.
Datum: de 11de fan ’e blommemoanne 19 (kladde fan it ien as it oar, ûnlêsber).
Ferslach fan in gearkomste fan debatingclub Loquitur et Audit yn it sûterrain oan ’e Spinozasingel nr. 63. It is nei tsienen en fan in debat is net folle mear te merkbiten. De preses, Mies Zwatelaar van Afferden, hat it offisjele diel ôfsletten mei in dronk op ’e reednerskeunst, de folibiliteit of de elokwinsje. Fuort dêrnei foel hja fan it lytse poadium dêr’t jo as preses op stean moatte as jo in offisjeel diel ôfslute.… Lês fierder
Rusticus. Klaas
Hoe’t Nederlân út Europa ferdwûn
Vladík Shibanov (*21-12-1990 –☨20-10-2009) ta oantinken
Ryksregint en brykholle Langneck, hy dy’t út namme fan it Keninkryk hearske oer rjocht en gerjochtichheid, line ûntspannen efteroer.
‘Pi, pa, poa’, sa spriek er, wylst er syn steatssiktaris foldien oanseach, ‘sa giet dat al in lyts bytsje oars as doedestiids. Hjirmei litte wy Akela Sousafoan mei de altfioele al eefkes in oar fleuchje wimperje. Lês it nochris foar, sûch, ast wolst.’
Steatssiktaris Rosier Petticoat krige it papier fan de grûn op en lies: ‘… stelle hjirby út: dy persoanen te bestraffen mei in frijheidsstraf fan op ’en heechsten trije jier, subs. in jildboete fan op ’en heechsten € 150.000, subs.… Lês fierder
Plysjebesite
Ien bernepornoplaatsje kin liede ta oanhâlding.
Ik lit no yn my omgean en hingje myn hiele assortimint oan gleonensoanfiterjende byldliteratuer efter de ruten oan de eastside fan myn wente, sadat net allinnich de learlingen fan ’e R.K.-basisskoalle St. Aloysius, mar ek it ûnderwizend personiel en letter de fertsjintwurdigers fan de Meisizzenskipsried, de Underwiisynspeksje, it Komitee Lûdoerlêst Skiphol en it Produktskip Fee,
Fleis en Aaien der ûnbedimme kundskip fan nimme kinne. Benammen fan it wurk fan Klimt, Schiele, Sturges, Balthus en von Gloeden, de soan fan ’e Dútske Kaiser.
As dan nei gâns in skoft de hearen Herman Dad oan ’e doar ferskine, sil ik sizze: ‘Kom jongelju, opdonderje.… Lês fierder
No ha wy de hichte
Noch mar in pear wike ferlyn lies ik yn in krante-artikel wurden dy’t ik earst oersloech, letter weromsocht en der doe sa lang op stoarre dat se ûnskerp waarden en dizich. De wurden setten har fêst oan ’e binnenkant fan ’e tinkholle en bleaune dêr hingjen.
Ut Nederlân wei sjoen draait de ierde mei in faasje fan in bytsje mear as 1000 kilometer yn ’e oere om harsels hinne. Tagelyk draait dyselde ierde mei in faasje fan 107.200 kilometer yn ’e oere om ’e sinne hinne, dat is sa’n tritich kilometer de sekonde. En ek tagelyk draaie de sinne en har omjouwing (dêr’t wy ek ta hearre) om it sintrum fan ús molkenpaadstelsel hinne.… Lês fierder
Op dy hichte dêrjinsen
Simmerfakânsje 1958.
Vader, Moeder en ik wiene yn it hûs fan Omke Marmion en Muoike Alouette yn Avignon, in treftich doarp fan rike boeren en skipskapteins-mei-pensjoen op it noardlikste puntsje fan it lân.
Jo sjogge dêr alles. Jo kinne hjirre de trein mei jo eagen folgje as’t dy fan Usquert oer Uithuizen en Uithuizermeeden nei Roodeschool ta rydt. Hy fiket him in paad troch it frije, beamleaze lân, lykas in read potlead dêr’t jo in streek mei lûke by in lineaal lâns.
No binne Vader en Moeder werom nei Snits en ik bin hjir efterbleaun.
Ik mei de earste dagen net reizgje: te benaud.… Lês fierder
Blauwe eagen
(Dit is it begjinfragmint fan it ferhaal, dat folslein ôfprinte stiet yn it nûmer 7 fan ensafh op papier dat krekt ferskynd is. Om dat nûmer te besetten troch it nimmen fan in abonnemint of it keapjen fan in los nûmer klik op Abonneminten.)
Wylst de oaren fan Skiphol kamen hie ik yn München it fleantúch nommen nei it Ferihegy-fleanfjild fan Boedapest, terminal 1.
De oaren kamen oan op terminal 2.
Nei lang wachtsjen, in taksyrit fan in heal oere fan 1 nei 2, sykjen en wer lang wachtsjen, hienen wy inoar troffen en mei syn fiven rieden wy no yn it Hongaarske buske mei de Hongaarske sjauffeur, dy’t allinnich Hongaarsk ferstie, troch it lege, flakke lân yn ’e rjochting fan de Roemeenske grins.… Lês fierder