J. Slauerhoff, Andries Miedema

Feest

logo.ensafh

Foar ’t feest wienen de sealen toaid,
de kelders iepen, de waaiers ûntploaid;
eat moaiers wie nea toand.
Mar no’t de ein komt fan ’t gelach
rop ik fan wee en ach.
Wee en ei,
om’t it net fierder troch giet
en net foar ivich bestiet.
It wurdt hast dei.

Fjouwer bokalen stienen dêr’t ik sûpte,
sieten noch trije drinkers,
tinkend oan gjin dei.
Doe’t it ljocht de seal yn slûpte,
kaam de duvel ús nei,
helle al de skinkers
en de nacht stiet op ’e weach.
‘t Waard noch letter;
oan ’e beek lis ik, drink wetter
en de lêste maat fan my
dy’t myn skande seach
wol te wurkjen op syn ikker
want de wrâld wurdt wekker
en heart oan de dei.… Lês fierder

J.J. Slauerhoff, Andries Miedema

De wurge soldaat

logo.ensafh

Efter hagen lâns de leane
dat se yn feestgewant dêr steane,
de tsjeppe froulju dy’t ik mij;
ferdiele meie se myn soldij.

’k Earje de hillige marren net mear,
ek let foar my jûns net de gong,
dy’t otter draacht fan ’t kweade sear
en krekt de dea ûntsprong.

Mar oan myn knibbel komme bern en hâlde
yn lytse hantsjes grutte skealen wyn.
Och, lit ik drinke, dreamend fan harren hâlde,
en nea soldaat wer wêze, ’t is ferlyn!

(Nei Sji King)

(Oersetting: Andries Miedema)

It gedicht komt út Slauerhoff syn bondel Yoeng Poe Tsjoeng.

Foaropwurd fan Slauerhoff by de bondel:

‘De fersen fan dizze samling binne út it Frânsk, Dútsk, Ingelsk, of streekrjocht út it Sineeske libben en lânskip oerbrocht mei foarbygean fan siden gewaden, roazen, moanneglâns, dy’t sa oerfloedich yn oare fûn wurde, mei in foarkar foar de bitterheid fan it libben, yn Sina oerfloediger fûn en mei mear nochterens beliden as by ús.… Lês fierder

J. Slauerhoff, Andries Miedema

Marsliet

logo.ensafh

Soldaat, wy ha in hechte bân,
myn neiste yn ’t gelid;
wy hawwe hûn noch krie, ha neat,
gjin frou, in gâns ferlitten steat,
in hierling hat gjin heitelân,
wy rinne yn ’t gelid.

Soldaat, do bist myn kammeraat,
de fijân siket tige;
ferskeatst dyn lêste pylk te wyld,
dan sikest skûl ûnder myn skyld.
Soldaat, do bist myn kammeraat,
myn neiste yn ’e rige.

Soldaat, do bliuwst myn kammeraat,
binne ús bonken wyt, ik wit
de moanne skynt giel op ús del,
in aap sa no en dan skreaut skel;
wy bliuwe nei de dea soldaat,
op ’t slachtfjild yn ’t gelid.… Lês fierder