Wat ik die op 4 maaie jûns om acht oere twa jier lyn, dat wit ik noch goed. De betinking sjen foar de deaden op de Dam. Bûten wie it deastil. Dêrnei kaam de gaos dy nacht. In brân mei in deade en in enoarme skea. Wat it libben wie, dat stie op de kop. Ik skreau in kollum foar Farsk. Dy’t ik net publisearre. Omdat it it idee joech oft der mei taal wat fan te sizzen wie. Dat wie net sa. Der wie neat fan te sizzen. De gewoane foarmen fan logika wienen op. In pear wiken letter stoar myn kat oan de gefolgen fan de brân.… Lês fierder

Ien is kaam hjoed en hat mei in grutte spuit izer yn ’e loft blaasd. Hy rint yn ’e achtertún en sjocht omheech. It waarme en losse sân kribelet ûnder de fuotten. Fan ’e moarn betiid is de wyn lizzen gien. No wurdt it hyt en sil it boppe de heuvels trilje. Sokke saken is er wis fan. Net wa’t al dat griis yn ’e loft spuite hat. Der is ek gjinien om soks te freegjen. Olla is fuort en hy sjocht nei de reade swimbroek dy’t se him jûn hat. Oait joech se him sokke saken doe’t de romte tusken de wolken noch foar it grutste part fan ’e tiid gewoan blau wie.… Lês fierder