Interviewe, ik mach ut ferrekte graach doën. Al jaren doën ik dat sonder pen en notysyblòkje. Ik hew altyd myn Olympus Digital Voice Recorder-ke met. At it an ut interviewen bin wil ik de minsen ansiën, ut opskriëve leit mij feulstefeul ou. Opfallend is ok dat lui dy’t ik interview meastal binnen un halve minút ut kleine swarte apparaatsje fergete en nyt mear siën.

Interviewe doën ik op un heel soad ferskillende lokasy’s, fan kerk tòt kroech en alles wat der mar tussen in sit.

Ok bij minsen thús. Dat doën ik dan faak an de keukentafel. Altyd stel ik mij self eventsje foar en fertel wêrom ik interviewe joppech fyn: Ik hou fan minsen.… Lês fierder

De biografy over Jacobus Q. Smink (1954-2024), skreven deur Marian Hulshof (1951) toen Jacobus nòch leefde, het mij aardech bij de stròt pakt. In ut 271 bladsiden tellende boek dat as titel ‘Skitterje en skûlje’hat, is de ondertitel ‘Jimladream, it libben fan in bipolêre dichter’ en dat laatste krijt wel un heel soad andacht.

Ut literêre leven sneeuwt der deur onder, al is de groate fracht fersen, achter in’e biografy úteraard mear as ut suurtsje bij de boadskappen. Uteindelek draait draait ut dêr wel om.

Wat mij f’ral su bij de stròt grypt is dat deur Jacobus syn bipolêre stoornis ( ik kon ut begrip as ‘manys-depressyf) der allemaal problemen ontstaan.… Lês fierder

In’e digitale LC fan 21 jannewary las ik un stuk/ferslach fan Maria del Grosso over de toekomst fan’e toekomstege begrafplakken. Maria was bij un lezing fan Wim van Oort, landelek spesialist in begraafplakken weest.
Dy begraafplakken mutte der fòlgens Van Oort in’e toekomst anders. Ik haal un passaazje an út ut ferslach.

‘Alles om de aandacht op je begraafplaats te richten. Tegelijkertijd moet je ervoor zorgen dat een kerkhof meer is dan alleen begraven. Maak er een uitnodigende multifunctionele omgeving van. Zorg dat er naast begraven de mogelijkheid is om as uit te zetten, dat mensen er kunnen genieten van de natuur, dat er herdenkingsactiviteiten als lichtjesavonden zijn, dat mensen er even een rondje kunnen lopen om tot rust te komen of te mijmeren of herinneren en dat ontmoeting mogelijk is.’… Lês fierder

Foarech jaar wurdde ik seuventech. Nòch 30 jaar der bij en ik kan de ‘eeuw fan mij’ skriëve’, mar òf ik ut doën? Histoarys besef hew ik wel, seker an ut end en ut begin fan un nieuw kalenderjaar.

Ik hew so wie so wat met kalenders, ik brocht in desember myn derde foto-poësy-kalender út. In Sneek wurde dy kalenders deur bedriëven & su graach kocht. Un moai relasygeskenk foar onder andere op ’e wee see. Ik bin gyn selfbenoemde stadsdichter, dat hewwe anderen deen. Ut groate públyk gaf dy titel deur de públikasy’s fan de kalenders en de fersen dy’t in ’e openbare rúmte hangen.… Lês fierder

In ut dòrp dêr’t ik woande had de jeugd un hòkje òf eigenlek beter un bierhòkje. Op dat plak kwamen se dan regelmatech bij mekaar. Uteraard niks mis met. Su gaat dat fòlgens mij nòch altyd op ut plattelaan.
As stadsjonges hadden wij dat nyt en we waren dan ok mar wat bliid toen in Sneek de earste koffybars kwamen. Dêr ging ik as jonge fan 14 jaar foar ut earst naar toe, naar Rinke in’e Skarnestraat. Hoe ouwer we wurdden hoe faker we der saten. Rinke, de fader fan later Olympys goud winner Olof van der Meulen, was un geweldege kearel.… Lês fierder

De biografy fan Trinus Riemersma (1938-2011), skreven deur Doeke Sijens, leest as un tierelier en dat is un groat kompliment an de biograaf. En ok nyt un klein bitsje an Trinus Riemersma self. Sijens siteart dan ok omraak út ut primêre en sekondêre werk fan syn oom, de jongste broer fan Doeke syn moeke.

Ik mach ferrekte graach biografieën leze en al helemaal at ut over minsen gaat dy’t ik kennen hew. Trinus Riemersma kwam ik op myn levenspad teugen toen ik begin tachteger jaren de opleiding Frysk MU-A fòlgde. Dêr gaf Riemerma literatuerlessen. Ik fond ut nou nyt bepaald un didaktys wonder.… Lês fierder