Tútsje my swiete leave

Tútsje my swiete leave
o op ’e nij myn skattebout,
op ’e nij myn goudene,
tútsje my by it soad.
O tutelke dat my it libben jout,
ik smeekje dy, tútsje my op ’e nij
op ’e nij saste mar wolste.

No paaierke no

No paaierke no, kom paai my no rêd,
ik leau, do wurdste gjin paaien sêd,
ik leau, do wurdste gjin paaien sêd,
Al joech ik dy tûzen patkes deis,
allikewol seiste noch in reis.

Pea om pea

Pea om pea, sok paaien moat ik prize,
pea om pea, it is ek ús Fryske wize.

Tútsje my swiete leave

Tútsje my swiete leave
o op ’e nij myn skattebout,
op ’e nij myn goudene,
tútsje my by it soad.
O tutelke dat my it libben jout,
ik smeekje dy, tútsje my op ’e nij
op ’e nij saste mar wolste.

No paaierke no

No paaierke no, kom paai my no rêd,
ik leau, do wurdste gjin paaien sêd,
ik leau, do wurdste gjin paaien sêd,
Al joech ik dy tûzen patkes deis,
allikewol seiste noch in reis.

Pea om pea

Pea om pea, sok paaien moat ik prize,
pea om pea, it is ek ús Fryske wize.

Nee seit se, as ik har freegje doar

Nee seit se as ik har freegje doar.
Kwânskwiis? Wat hat se dêrmei foar?
Al is it dat se har wart en docht,
hja mient, kom op en pak ris troch!

As ik dy sjoch

As ik dy sjoch mei it giel krolhier,
dan wurdt in dei my tûzen jier.
Sa graach woe ik witte, oft wier it wurd is:
dat de moannen binne allyk de sturt is.

Te keamer gean

Te keamer gean is grutte nocht.
Mar it is noch better by ús Tsjomme
te sliepen as gjinien it sjocht,
soe der gjin seare kont fan komme.

Nee seit se, as ik har freegje doar

Nee seit se as ik har freegje doar.
Kwânskwiis? Wat hat se dêrmei foar?
Al is it dat se har wart en docht,
hja mient, kom op en pak ris troch!

As ik dy sjoch

As ik dy sjoch mei it giel krolhier,
dan wurdt in dei my tûzen jier.
Sa graach woe ik witte, oft wier it wurd is:
dat de moannen binne allyk de sturt is.

Te keamer gean

Te keamer gean is grutte nocht.
Mar it is noch better by ús Tsjomme
te sliepen as gjinien it sjocht,
soe der gjin seare kont fan komme.

Ik ha dy leaf

Ik ha dy leaf mei al myn hert,
by dy is al myn nocht allinne.
Myn himelryk is yn dyn skert’
en troch dyn eagen skynt myn sinne.

Eartiids doe’t wy swilen

Eartiids doe’t wy swilen
lei ik mei ien yn it hea,
te boartsjen en te lyljen,
wy spilen pea om pea,
Hja woe sa graach as my.
Wy hiene fan nimmen aan.
Wêrom soene wy it net dwaan?

Sil ik dy ris …

Sil ik dy ris …
do witste wol …
Sis leaf,
wêrom wolst it net lije.
Ik bin ommers oeral sêft en bol,
it oare soe him ek wol flije.

Ik ha dy leaf

Ik ha dy leaf mei al myn hert,
by dy is al myn nocht allinne.
Myn himelryk is yn dyn skert’
en troch dyn eagen skynt myn sinne.

Eartiids doe’t wy swilen

Eartiids doe’t wy swilen
lei ik mei ien yn it hea,
te boartsjen en te lyljen,
wy spilen pea om pea,
Hja woe sa graach as my.
Wy hiene fan nimmen aan.
Wêrom soene wy it net dwaan?

Sil ik dy ris …

Sil ik dy ris …
do witste wol …
Sis leaf,
wêrom wolst it net lije.
Ik bin ommers oeral sêft en bol,
it oare soe him ek wol flije.

Lytse swiete

Lytse swiete as wy tegearre boartsje,
is der op ’e wrâld gjin grutter nocht.
Do seiste, kom gouden, ik sis, kom hartsje,
De iene wol al dat de oare docht.
Do seiste, kom gouden, ik sis, kom hartsje,
De iene wol al dat de oare docht.

Tjalle, wolste boartsje?

Tjalle, wolste boartsje?
Doch dan de doarren ta.
Oars ha ik gjin nocht,
want as ien it sjocht.
Wat stieste sa?
Tjalle, Tjalle, wolste boartsje,
doch dan de doarren ta.

Dizze beide sankjes sprekke fierhinne foar harsels. Opmerklik is dat der yn de sankjes likefaak in frou as in man oan it wurd is.… Lês fierder