Men seit, de jirpels fan hjoed
komme dy fan juster net benei.
Striemin, jo kinne it gjin iten neame.
Glêzich, as sjippe like glêd,
fertoarkje hja jin ta ûnnocht,
ta smots, neat gjin kôgjen nut.
Ea preaunen de earmen fan Tsjom
it goud fan ekers, droech griene
klaaifrucht ta in goed waarm miel.
De soarchmagnaten dy’t only
tinke yn produkten, de bek fol pasta
by it glês reade wyn. Sy, sy
hawwe nea in goeie jirpel sjoen
of preaun, witte net wat poerbêst
docht ta in weardich âld bestean.… Lês fierder